Chapter 4💗
Ellie's POV
Pagkatapos kong planstahin ang uniporme ko ay
maayos ko itong sinampay sa likod ng pintuan ng kwarto ko. Inilagay ko na rin
sa bulsa ng palda ko ang naplansta ko ring pink checkered na panyo ko.
Iniligpit ko ang mga notes ko at nilagay sa bag. Ang nakaseparate ko namang
notebook ng dinorowing kong disenyo ng bracelet at kwintas, ay maayos kong
tinabi sa drawer.
Kung minsan kapag inaantok ako sa pag-aaral,
dinadivert ko ang atensyo ko sa pagdidisenyo ng bracelet at kwintas. Para naman
kahit papa'no makaramdam ako ng excitement sa pag-aaral.
I fixed everything on my study table, bago ko
kinuha ang platitong pinaglagyan ko ng cookies at baso ng juice. Lumabas ako ng
kwarto para sana hugasan na iyon sa kusina, ngunit napahinto ako sa paglalakad
ng may lumabas na lalaking walang pang-itaas sa silid ni Tita Flor!
Napatda ako sa gulat. Tila ako'y natuklaw ng
ahas nang makakita ng lalaking hubad sa bahay namin. Walang ibang nakatira dito
maliban sa'ming magtyahin. Wala rin kasing asawa na si Tita Flor, ang sabi
sa'kin ni Mama ay iniwan daw ng asawa n'ya ang Tita ko dahil hindi sila
magkaanak. At dahil wala rin kaming kasama ni Mama ay naisipan na lang n'yang isama
sa bahay kapatid.
Bata pa naman kung tutuusin si Tita Flor, mas
matanda pa ang mama ko. Pero kasi..iyong lalaking ito ay di hamak na mas bata
pa sa kanya! At ano'ng ginagawa nila sa silid ni Tita? Sa ganitong oras ng
gabi?
Hindi ako nakita ng lalaki dahil tinahak nito
ang hagdanan at tila may tinitingnan na kanyang mga kamay. Napalingon ako sa
bumukas na pintuan ni Tita Flor at nasindak ako nang lumabas itong nakatapis na
lamang ng puting tuwalya!
Nag-init ang mukha ko't mas lalong hindi na
ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. Sa bata kong isipan ay hindi ko maiwasang
mag-isip ng kababalaghan sa kaunti ko ng kainosentihan. Lumabas iyong lalaking
walang baro at sumunod si Tita na nakatuwalya lamang.
Nagpamasahe? Gosh!
"Gio! Teka, idagdag mo na 'to!"
Narinig kong impit na sigaw ni Tita. Hinabol n'ya ng may inaabot, ang hula ko
ay pera iyon. Huminto naman ang lalaki at lumingon ito ng nakangisi.
He was also holding thousands on his palm!
Ngunit bago pa n'ya maabot ang bigay ni Tita
ay nawala ang ngisi n'ya ng makita akong nakatanaw sa kanila.
"Idagdag mo na 'to dyan sa bayad ko.
Pang tuition mo rin 'yan. Nagustuhan ko ang performance mo ngayon.."
Napaawang ang labi ko sa binulong ni Tita, na
may halo pang kaunting lambing sa kanyang huling sinabi. Mas lalong uminit ang
mukha ko na tila masusunog sa kawalan. The man looked at me, sinipat n'ya ako.
Obviously, estudyante pa ito at ilang taon ang tanda sa akin. By his features,
he looked like a college student.
Pero kailan pa nagpapasok dito ng
binata ang tita ko? What performance is she talking about?
"Oh, Ellie! K-Kanina ka pa dyan?"
Napansin din ako ni Tita dahil nakatanaw sa'kin ang kausap n'ya. Napahawak siya
sa kanyang dibdib at biglang namula. Tiningnan n'ya ako pati ang lalaking
katabi. Tumikhim siya at sapilitang inabot ang pera, "S-Sige na umalis ka
na! Bilis!" Udyok n'ya sa lalaking tinitingnan pa rin ako. Tinulak pa n'ya
ito para umalis na.
Nang mawala ang lalaki ay saka lamang ako
nakalapit kay Tita Flor, "Tita sino po iyon? May boyfriend po ba
kayo?"
Napaawang ang labi n'ya at namula na naman
ang mukha n'ya. Animo'y parang dalagang nakita ang sinisinta sa kanyang
reaksyon. Mas lalo tuloy akong na-curious. Sinuklay n'ya ang buhok n'yang
magulo at hinawakan ang tuwalya sa katawan.
Isang beses pa n'yang nilingon ang direksyong
nilakaran ng lalaki, "Wala iyon! Pamlipas-oras lang. Pero.. h'wag mo nang
mabanggit sa ate 'yon ah..atin-atin lang ito Ellie."
Tiningnan n'ya ako nang maigi. Alam kong
seryoso siya nang sabihin iyon sa'kin. Wala naman na akong nagawa at tumango na
lamang. Ito pa lang ang unang beses na makita ko siyang may kasamang lalaki. I
want her to be happy too, despite her broken marriage.
Kaya naman hanggang kinabukasan sa klase ay
baon-baon ko ang naiwang eksena kagabi sa bahay. Hindi pa nga ako kaagad
nakatulog at napuyat pa ako sa kaiisip. Hindi ako mapakali at palaging ginugulo
ng nangyari.
Malakas akong siniko ni Rica sa'king kanang
braso kung kaya bumuwal ang pangangalumbaba ko sa upuan ko. Muntik ko pa siyang
masigawan nang maalalang sa gitna kami ng discussion.
I looked at her, nakatingin naman siya ng
tuwid sa pisara.
"Miss Ybarra, mukhang ang lalim ng
iniisip natin ah.."
Naapayos ako ng pagkakaupo ko nang marinig sa
gilid ko ang kanina lang ay nagsasalita sa harapan na teacher namin ng
Geometry. Uminit ang mukha sa hiya nang magtawanan ang buong klase. Narinig ko
ang pagsipol ng ilang lalaki sa likuran. I knew, that was Wesley's group. "S-Sorry ma'am." Tugon ko.
Tumango ang teacher namin ngunit alam kong
ang poker face n'ya ay pinaglalaruan lamang ako.
"Miss Ybarra, solve the problem on the
board." Bigla n'yang utos sa akin. She even yanked his hand holding the
chalk.
Nag-akyatan yata ang dugo sa mukha ko at
niluluto ako sa init. Dumagundong ang pintig sa dibdib ko't inalipin ng kaba!
Gustong magmura sa hiya at kaba. Nanginginig
ang kamay kong kinuha ang chalk sa teacher namin. Tumayo siya sa gitna ng klase
na ang mga kamay ay nasa kanyang likuran. Nanginginig akong tumayo at nilapitan ang
aming pisarang halos mapuno ng ilang nasagutang computation.
"Isa-isa ko kayong bibigyan ng sasagutin
sa board. Walang uuwi hangga't hindi ninyo nakukuha ang tamang sagot. I'm
making sure na nakikinig kayo at hindi naglalakbay ang diwa ninyo."
May ilang nag-ungutan sa mga kaklase ko sa
narinig. Samantalang ako'y nanginginig na sa kaba at hiya habang binabasa ang
sasagutan ko. Nakinig naman ako kanina pero..bakit wala akong maumpisahan?
I was alone fronting the blackboard. My mind
is sleeping but my face is drenching with its pile of nervousness and
shakiness! I really don't know what to do with these
letters and numbers!
"Use Pythagoras Theorem, with a = 16 and
c = 20..." Binasa ko sa sarili. I almost wanted to curse the drawn
triangle just to lessen my nervous.
What to do? What to do?
"Miss Ybarra, we're waiting for you to
start. Ang sabi ko'y sagutin, hindi titigan." Tuya ng guro.
Nagtawanang muli ang mga kaklase ko. I can
even hear Rica's voice pleading to our teacher to make it as our assignment.
Pero tumanggi ito at sinabing dapat ay masagot ang nasa pisara. Tinaas ko ang kamay ko at tinutok ang chalk
sa board. Nanginginig ang aking kamay. Halos mangilid ang luha sa gilid ng
aking mga mata. Sinumulan kong gayahin ang equation na nasa
board. Sinubukan kong i-solve gamit ang instinct, pinabayaan ko ang kamay ko
sumulat at magbilang.
I dared myself. I was willing to gain wrong
answers just to escape this humiliation!
Pikit-mata kong tinapos ang pagsagot at
binulugan ang final answer. Binaba ko ang chalk at tinungo na ang upuan ko. Lahat sila'y tiningnan ang ginawa ko. Tahimik
na tinutukan. Hilaw naman akong nginitian ni Rica. Binigyan
pa n'ya ako ng 'approved' gesture.
"I wonder kung saan pinagkukuha ni Miss
Ybarra ang mga numerong ito. O baka naman may sarili siyang formula Miss? Stand
up and review your answer." Balik sa'kin ng teacher namin.
Matapang akong tumayong muli at inabot ang
chalk. I heard giggles from the girls at my left side. Sa kabilang gilid ko
naman ay naririnig ko ang mga bulong ng mga matatalino kong kaklase at sinasabi
ang tamang sagot.
"Get one-fourth sheet and answer the
problem on the board."
Nalusaw ang bulungan ng magdeklara ang guro.
Nilingon ko agad siya para isalba pa ang sarili. Ngunit pinanlakihan pa n'ya
ako ng mga mata.
"I want you to answer the problem on the
board Miss Ybarra." Dagdag n'ya.
Ganoon na nga ang nangyari. Nanatili ako sa
harapan habang ang mga kaklase ko'y sinagot ang kaparehong tanong sa papel.
Wala daw uuwi ng mali ang sagot. Ilang beses kong binura ang nasulat kong
sagot. Wala nang tumutulong sa akin dahil nagkanya-kanya na silang sagot sa
papel para makauwi na. I saw Iris stood first, pagkapasa ay kinuha na n'ya ang
mga gamit at lumabas na.
May ilan namang nagpapalit ng papel dahil
pinauulit. Hanggang sa isa-isang naubos ang mga kaklase
ko. Unti-unting lumamig ang paligid at tumahimik.
Natanawan ko pa sa kanyang upuan si Rica.
Alam ko, ako lang ang hinihintay n'yang matapos. Ang aming guro naman ay
nakapwesto malapit sa pintuan ng silid. Nawawalan na ako ng pag-asa, naiiyak na
ako sa pinagsamang ngawit sa binti at hiya. Bigla ko na lang naisip ang mga
pinaggagawa ko nitong mga nakaraang linggo.
How I wasted leisure time, how I enjoyed accepting
boys hastily. How I answered my mother just to ask something unnecessarily. And
how I towered those who's asking for a chance. Those little things suddenly
bothered me while I was fronting this board and numbers.
"Ellie kaya mo 'yan! Una na kame sa'yo!"
Hindi ko na nilingon ang mga patuyang banat
nina Wesley. Alam kong namumula na ang mukha ko at baka tumulo pa ang luha ko.
I didn't know I have this capable to cry because I can't write and think of an
answer. Halos makabisado ko na ang tanong at pinaikot-ikot ko na ang mga numero
nito. At tuwing lilingunin ang guro ko namin para sumuko, maabutan ko lang
siyang naiinip o nagpapowder na.
Nagdaanan pa ang ilang estudyante para umuwi.
Umingay ang labas ng silid-aralan dahil sa masasayang kwentuhan ng ibang
section. Mayroong pang ibang mga kalalakihan na tinatawag ang pangalan ko..I
regret being the popular girl in school.
"Ellie.." Rica's voice.
"S-Sige na..mauna ka na." Lingon ko
sa kanya. Batid kong hinihintay din siya ni Mark sa gate. Bahagya siyang umiling,
ngunit mas malakas pa ang loob kong pauwiin na siya. Para kung sakaling
sermunan na ako ng guro namin, atleast, ako na lang ang may alam.
Halos limang minuto pagkatapos ng oras ng
uwian ay ako na lang ang naiwan sa klase, ang guro ko'y matyagang pinapanood
ako at panay ang tingin sa kanyang pambising na relos. Nakailang palit na rin
ako ng chalk. I felt degraded. I was drowning with fool
tools! I need to study harder to answer this damned problems! Ilang sandali pa'y napatingin ako sa labas ng
bintana. Doon ay naabutan ko ang isang pares ng mga matang tila kanina pa
nakatitig sa akin. My eyes were a bit blurry because of my tears. But his
brooding eyes were like my saviour. Hingal ang kanyang dibdib dahil napansin ko
ang pagtaas-baba ng kanyang mga balikat. Ang usapan nga pala namin ay susunduin n'ya
ako pagkatapos ng klase. Pero 'di ko akalaing pupuntahan pa n'ya ako sa room.
Or maybe he got the news that I was still here mourning with this shit.
Nag-iwas ako ng tingin at muling binura ang
huling sinulat. Kahihiyan ko na 'to. Maraming nakasaksi sa kahihiyan ko.
Ilang sandali pa ay tinawag na ako ng aming
guro. Paglingon ko sa kanya'y nasa pinto na rin si Ridge at tila katatapos
lamang kausapin ang guro namin.
"This is your assignment. Tomorrow, ikaw
ulit ang sasagot n'yan. Sana naman, sa susunod makikinig ka na sa klase ko. You
were daydreaming while I was discussing.." Sermon n'ya.
Tumungo ako, "S-Sorry po.."
Gumaralgal ang boses ko. I wished he was not here to witness myself being
scolded. Habang ang taas-taas ng noo no'ng kinausap ko siya.
"Sige na umuwi na kayo. Ang sabi ni Mr.
Castillano may tutorial daw kayo, mas mainam pa nga. Go home."
Tumalikod ako at kumuha na muna ng papel at
ballpen para kopyahin ang assignment ko. Halos mapahikbi ako habang nagsusulat.
Narinig ko pa ang pamamaalam ng guro namin kay Ridge at umalis na ng silid. I
was struggling to write my homework dahil bukod sa puno na ng luha ang mga mata
ko, nanginginig pa ang kamay ko. Ni hindi ko na nga mapantay ang sulat ko.
I managed to be okay while I was bothering
with his footsteps. I bit my lip. Tumayo siya sa gilid ko, panay iwas kong
makita ang mukha n'ya tuwing iaangat ko ang mga mata sa blackboard at saka
isusulat sa papel. He's staring at me. Hindi siya nagsasalita.
Tumigil ako sa pagsusulat at yumuko lamang
para kunin ang panyo sa bulsa ng palda ko. Tumulo ang luha ko at ayoko iyong
makita n'ya. Tahimik kong pinunasan ang masagana kong luha nang umupo siya sa
paanan ko't dinungaw ang mukha ko. Agad kong tinago ang mukha ko sa kanya.
"H'wag ka nang umiyak.." Alu n'ya
sa akin ng may banayad na mababang boses. Ipinatong pa n'ya ang kamay sa'king
kandungan.
I almost flinch, but then I was halted with
his actions that is too close for me. I reciprocate the moment and continued copying,
kahit na paisa-isa na lang ang basa ko sa bawat letra. His presence was too
much to manage. Ngayon pang nakadikit pa siya. Ilang sandali n'ya akong pinanood. Naaawa
lang 'to sa akin e! Matapos ang ilang saglit ay tumayo siya at umupo sa tabi
ko, sa kanan kung saan ang upuan ni Rica. Marahan n'yang kinuha ang ballpen ko,
hinawakan n'ya ang kamay ko at pinagpatuloy ang ginagawang pagsulat. Dahil
doon, ay dumikit ang mga balikat namin. Sa upuan ko siya nagsulat ng mabilis
nang hindi iniiwan ang kamay kong hawak n'ya.
I smell his manly scent. Amoy ng sabong
mabango at ihip ng sariwang hangin. I wonder how he get to be so cool with wind
despite his job. I mean, nakabilad na siya sa araw ay mabango pa rin siya. But
his big calloused hand told me that he's working too hard. Hinayaan ko siyang sulatin ang assignment ko.
Dala ng sobrang dagundong sa dibdib ay kinuha ko ang kamay kong hawak n'ya at
pinunasan ang luha ko. Tumigil siya at muli akong tiningnan. Hindi ako makapagsalita.
"Tahan na..nandito na ako."
Malambing n'yang sambit. Inilapit pa n'ya ang kanyang mukha sa'kin, gamit ang
kamay ay pinunasan n'ya ang mga bagong landas na luha sa'king pisngi.
Mga Komento
Mag-post ng isang Komento